poprawił się na twarzy — лицо́ у него́ округли́лось (пополне́ло)
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
poprawiać się – poprawić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wygodniej siadać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poprawił się w fotelu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} usuwać błędy, potknięcia w wypowiedzi, powtarzając … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poprawić — dk VIa, poprawićwię, poprawićwisz, poprawićpraw, poprawićwił, poprawićwiony poprawiać ndk I, poprawićam, poprawićasz, poprawićają, poprawićaj, poprawićał, poprawićany 1. «doprowadzić do porządku, przywrócić właściwą postać; wyrównać, ułożyć,… … Słownik języka polskiego
zmieniać się – zmienić się na korzyść — {{/stl 13}}{{stl 7}} polepszyć się, poprawić się, wyładnieć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bardzo zmienił się na korzyść, ledwie go poznałam. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podreperować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} poprawić stan swego zdrowia lub swej sytuacji finansowej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Podreperować się w szpitalu. Podreperował się spadkiem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podnieść — dk XI, podnieśćniosę, podnieśćniesiesz, podnieśćnieś, podnieśćniósł, podnieśćniosła, podnieśćnieśli, podnieśćniesiony, podnieśćniósłszy podnosić ndk VIa, podnieśćnoszę, podnieśćsisz, podnieśćnoś, podnieśćsił, podnieśćnoszony 1. «niosąc umieścić… … Słownik języka polskiego
naprawić — dk VIa, naprawićwię, naprawićwisz, naprawićpraw, naprawićwił, naprawićwiony naprawiać ndk I, naprawićam, naprawićasz, naprawićają, naprawićaj, naprawićał, naprawićany 1. «doprowadzić do stanu używalności, do porządku, usunąć w czymś usterki,… … Słownik języka polskiego
odrodzić — dk VIa, odrodzićdzę, odrodzićdzisz, odrodzićrodź a. odrodzićródź, odrodzićdził, odrodzićdzony rzad. odradzać ndk I, odrodzićam, odrodzićasz, odrodzićają, odrodzićaj, odrodzićał, odrodzićany «powołać do życia, dać nowe życie; wskrzesić, poprawić,… … Słownik języka polskiego
życie — n I, blm 1. «stan organizmu polegający na nieprzerwanym ciągu biochemicznych procesów przemiany materii i energii, związanych z wymianą materii i energii z otoczeniem, charakteryzujący się tym, że organizm odżywia się, oddycha, wydala zbędne… … Słownik języka polskiego
odgryźć — dk XI, odgryźćgryzę, odgryźćgryziesz, odgryźćgryź, odgryźćgryzł, odgryźćgryzła, odgryźćgryźli, odgryźćgryziony, odgryźćgryzłszy odgryzać ndk I, odgryźćam, odgryźćasz, odgryźćają, odgryźćaj, odgryźćał, odgryźćany «odciąć coś zębami; gryząc… … Słownik języka polskiego
siedzenie — n I 1. rzecz. od siedzieć. 2. lm D. siedzenieeń «to, na czym się siedzi, część czegoś (np. krzesła, kanapy), na której się siedzi; miejsce siedzące» Miękkie, twarde, wyściełane siedzenie (np. krzesła, taboretu). Przednie, tylne siedzenie (np.… … Słownik języka polskiego
odkarmić — dk VIa, odkarmićmię, odkarmićmisz, odkarmićkarm, odkarmićmił, odkarmićmiony odkarmiać ndk I, odkarmićam, odkarmićasz, odkarmićają, odkarmićaj, odkarmićał, odkarmićany «odżywić, utuczyć kogoś karmiąc go obficie przez pewien czas» Dobrze odkarmione … Słownik języka polskiego
